Γεννημένος στο Μάριμπορ της τότε Ενωμένης Γιουγκοσλαβίας την 1η Φεβρουαρίου του 1971, ο Ζάχοβιτς έμεινε στη μνήμη των φιλάθλων ως ο πιο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής που ανέδειξε η Σλοβενία, μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Οι νεότεροι φίλοι της σελίδας πιθανώς να μη τον θυμούνται να παίζει, αλλά επρόκειτο πράγματι για έναν αληθινά προικισμένο ποδοσφαιριστή. Παλιάς κοπής επιθετικός χαφ, οργάνωνε και έδινε κατεύθυνση στο παιχνίδι της εκάστοτε ομάδας, έχοντας και την ιδιότητα να βγαίνει μπροστά και να σκοράρει αρκετά, βάζοντας μάλιστα πολλά σημαντικά γκολ, τόσο με συλλόγους που αγωνίστηκε, όσο και με την εθνική ομάδα του.
Ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Μάριμπορ στη γενέτειρά του, για να ενταχθεί, σε ηλικία μόλις 18 ετών στην Παρτιζάν, όπου έμεινε μέχρι το 1993, κάνοντας με την ομάδα του Βελιγραδίου και την Προλετέρ, όπου παραχωρήθηκε δανεικός τη μία χρονιά, τα πρώτα του βήματα σαν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
Στη συνέχεια, ήρθε η μεταγραφή του στην Πορτογαλία και την Βιτόρια Γκιμαράες, μένοντας εκεί τρία χρόνια, μέχρι που το 1996, τον κάνει δικό της η Πόρτο. Εκεί το αστέρι του αρχίζει να λάμπει και να αναγνωρίζεται διεθνώς ως παίκτης. Παρά τον προβληματικό χαρακτήρα του, που τον οδηγεί σε πολλές συγκρούσεις με τους προπονητές του, η ποιότητά του ως ποδοσφαιριστή δεν αμφισβητείται από κανέναν.
Και φτάνουμε στο καλοκαίρι του 1999, με τον Ζάχοβιτς στο απόγειο της πορείας του, σε ηλικία 28 ετών τότε, πιο ώριμο ποδοσφαιρικά από ποτέ. Ο Σωκράτης Κόκκαλης κάνει διάφορες τρέλες εκείνο το καλοκαίρι και φέρνει στον Ολυμπιακό πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές, αφού εκτός των υπολοίπων, εντάσσεται στους Πειραιώτες και ο «Μάγος» Τζιοβάνι.
Μια ιστορία που κυκλοφορεί από εκείνη την εποχή είναι πως, όταν συναντήθηκαν για να μιλήσουν για τη μεταγραφή σε κάποιο ξενοδοχείο του εξωτερικού ο Σλοβένος μεσοεπιθετικός εμφανίστηκε μπροστά στον πρόεδρο του Ολυμπιακού με σορτσάκι και σαγιονάρα, κι όταν ο Κόκκαλης τον ρώτησε πόσα θέλει για να αγωνιστεί στον Ολυμπιακό, ο Ζάχοβιτς είπε ένα «τρελό» ποσό, περισσότερο ίσως για να «ξεφορτωθεί» τον Έλληνα παράγοντα.
Ο Κόκκαλης δέχτηκε την προσφορά και τελικά ο Ζάχοβιτς υπέγραψε στον Ολυμπιακό, ο οποίος μάλιστα πλήρωσε ένα ποσό πάνω από τα 10 εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει δικό του από την Πόρτο. Με αυτό τον τρόπο, ο Ζάχοβιτς έγινε και ο πιο ακριβοπληρωμένος Σλοβένος παίκτης μέχρι τότε.
Στους «Ερυθρόλευκους» ξεκινάει εκρηκτικά, σκοράροντας το γκολ που ανέτρεψε το σκορ απέναντι στη Ρεάλ, στο τρελό 3-3 του Σεπτεμβρίου του 1999, λίγες μέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό της Αθήνας. Η συνέχεια ωστόσο δεν είναι ανάλογη. Ο Ζάχοβιτς τσακώνεται με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, που ήταν προπονητής στην αρχή της σεζόν, αλλά και με τον αντικαταστάτη του, τον Ιταλό Αλμπέρτο Μπιγκόν, αργότερα στη χρονιά και γρήγορα βρίσκεται εκτός ομάδας.
Το επόμενο καλοκαίρι κάνει πρόταση 8 εκατομμυρίων ευρώ και τον κάνει δικό της η Βαλένθια του Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Η Ισπανική ομάδα είχε παίξει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ την προηγούμενη χρονιά, χάνοντας 3-0 από τη Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ έφτασε και στον επόμενο, όπου ηττήθηκε στα πέναλτι από τη Μπάγερν. Ο Ζάχοβιτς αγωνίστηκε στον τελικό, χάνοντας μάλιστα και πέναλτι κατά τη διαδικασία του τελικού του Μιλάνου.
Ο προβληματικός του χαρακτήρας τον οδήγησε σε κόντρες και με τον Έκτορ Κούπερ, οπότε μοιραία, αποχώρησε από την ομάδα. Εντάχθηκε ως ελεύθερος στη Μπενφίκα, όπου έγραψε 80 συμμετοχές στο πρωτάθλημα για τις επόμενες τέσσερις σεζόν και έκλεισε την καριέρα του το 2005. Επέστρεψε για ένα μικρό διάστημα το 2008, για να βοηθήσει τη Limbus Pekre, ομάδα των μικρών κατηγοριών της Σλοβενίας.
Πέρα από τους τίτλους που κατέκτησε με Πόρτο, Μπενφίκα κι Ολυμπιακό, ο Ζάχοβιτς σαφώς μπορεί να είναι υπερήφανος και για την παρουσία του με την εθνική ομάδα της Σλοβενίας. Με αυτόν ηγέτη, οι Σλοβένοι έλαβαν για πρώτη φορά μέρος σε μεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση, κερδίζοντας την πρόκριση για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 στο Βέλγιο και την Ολλανδία.
Ο Ζάχοβιτς τράβηξε τα βλέμματα, σκοράροντας τα 3 από τα 4 γκολ της Σλοβενίας στον όμιλο με Ισπανία, Γιουγκοσλαβία και Νορβηγία. Ωστόσο η Σλοβενία αποκλείστηκε, αφού κατάφερε να συγκεντρώσει 2 βαθμούς και η πολύ καλή παρουσία του Ζάχοβιτς δεν επιβραβεύτηκε με μια πρόκριση.
Ωστόσο, το τέλος της παρουσίας σε μεγάλες διοργανώσεις δεν είχε έρθει για εκείνη την ομάδα και δύο χρόνια αργότερα, οι Σλοβένοι κερδίζουν την πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Άπω Ανατολής το 2002. Εκεί ωστόσο, δεν εμφανίζονται ανταγωνιστικοί, μένοντας τελευταίοι και χωρίς βαθμό στον όμιλο με Ισπανία, Νότια Αφρική και Παραγουάη, με τον Ζάχοβιτς να αγωνίζεται μόνο στο πρώτο παιχνίδι απέναντι στους Ισπανούς, αφού μάλωσε με τον προπονητή του Σρέσκο Κάτανετς (αργότερα πέρασε κι από τον πάγκο του Ολυμπιακού) και έμεινε στη συνέχεια εκτός ομάδας.
Όχι και πολύ καλή φάση να προπονείς τον Ζλάτκο, θα έλεγε κανείς.
Σε κάθε περίπτωση, ο Ζάχοβιτς έγραψε τη δική του ιστορία με την εθνική ομάδα της πατρίδας του, αγωνιζόμενος συνολικά σε 80 παιχνίδια με τη Σλοβενία, ενώ είναι μέχρι και σήμερα ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής του ομάδας, με 35 γκολ.
Είναι απορίας άξιον που θα μπορούσε να έχει φτάσει αυτός ο πολύ μεγάλος ποδοσφαιριστής αν δεν είχε μονίμως αυτές τις προστριβές με τους προπονητές του και τις προβληματικές συμπεριφορές εν γένει.
