Tο 2006 είναι μία από τις πιο καλτ χρονιές στα χρόνια του Ολυμπιακού. Έχοντας ήδη τον τεράστιο Ντιντιέ Ντομί στο ρόστερ και με τις προσθήκες της κόμπρας/καγκουρό Φέλιξ Μπόρχα, αλλά και του αντικαταστάτη του Γιάγια Τουρέ, Μάρκο Νε, θα πίστευε κανείς πως στον Ολυμπιακό προετοίμαζαν το έδαφος για την γέννηση του Cult24 πριν καν εμείς το φανταστούμε ως ιδέα. Και φυσικά η έλευση του τεράστιου Αμπτνεσλάμ Ουαντού ήρθε σαν το κερασάκι στην τούρτα. Πάμε να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
O Αμπντεσλάμ Ουαντού γεννήθηκε στο Μαρόκο την 1η Νοεμβρίου του 1978 κι από μικρή ηλικία κάνει τις πρώτες του εμφανίσεις με την Γαλλική ομάδα της Νανσί. Οι εμφανίσεις του πείθουν τους ιθύνοντες της Φούλαμ να ασχοληθούν μαζί του και να δώσουν περίπου 2 εκατομμύρια ευρώ (ναι, καλά διαβάσατε) για να τον φέρουν στο Λονδίνο. 2 χρόνια και 21 εμφανίσεις είναι αρκετές (;) για να πειστούν ότι ο Αμπντεσλάμ δεν είναι αυτό που χρειάζονται κι έτσι καταλήγει στην Γαλλική Ρεν το 2003, όπου θα έχει 3 γεμάτες χρονιές με τους Γάλλους και αρκετά πειστικές εμφανίσεις. Τόσο πειστικές μάλιστα που θα πείσουν τους σκάουτερ του Ολυμπιακού ότι αυτός είναι ο στόπερ που χρειάζεται η ομάδα για στυλοβάτη με σκοπό να σταθεί ικανοποιητικά στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Ερχόμενος στην αρμάδα του Τροντ Σόλιντ το καλοκαίρι του 2006, βρίσκει στην άμυνα τους Γιώργο Ανατολάκη, Ζούλιο Σέζαρ και Μιχαλ Ζεβλάκοφ. Έχουν ήδη φύγει οι Σούρερ, Κωστούλας και Βάλλας, οπότε θα περίμενε κανείς η θέση στην ενδεκάδα για τον υψηλόσωμο (1.91) Μαροκινό να είναι αυτονόητη. Κάτι όμως τα φιλικά, κάτι οι τραυματισμοί, ο Αμπντεσλάμ δε δείχνει να πατάει καλά. Κι όταν έρχονται οι αγώνες πρωταθλήματος όλοι καταλαβαίνουμε το γιατί. Ένας παίχτης πολύ αργός (είναι κατόρθωμα να είσαι αργός στο ελληνικό πρωτάθλημα), με κακές τοποθετήσεις στα στημένα (είσαι και 1.91 τρομάρα σου) και τρομερές ασυνεννοησίες είτε με τον Ζεβλάκοφ είτε με τον Ζούλιο Σέζαρ (άλλος επιρρεπής στο λάθος) και ο πάγκος ήταν πια αναμενόμενος. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που ζήτησε από την διοίκηση του Ολυμπιακού να τον αφήσει ελεύθερο γιατί ένιωθε νοσταλγία για το σπίτι του! Οι διοικούντες του Ολυμπιακού βλέποντας ότι τζάμπα θα τον πλήρωναν και να καθόταν, τον αφήνουν ελεύθερο κι έτσι τον Ιανουάριο του 2007 κλείνει το σύντομο αλλά ιστορικό πέρασμά του από τα μέρη μας.
Στην συνέχεια θα αγωνιστεί στην Βαλενσιέν και θα πάει για 2η φορά στην Νανσί, ενώ το 2010 και για 2 χρόνια θα αγωνιστεί σε ομάδες του Κατάρ. Αποτροπιασμένος από τις συνθήκες που επικρατούσαν στη χώρα, θα δηλώσει πως “Όταν αγωνίζεσαι στο Κατάρ, ανήκεις σε κάποιον. Δεν είσαι ελεύθερός. Είσαι σκλάβος”. Λόγια που δυστυχώς ισχύουν ακόμα και σήμερα, αν αναλογιστεί κανείς τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν στο Κατάρ και στην κατασκευή των γηπέδων με τα εκατοντάδες εργασιακά ατυχήματα που συμβαίνουν.
Τέλος, ο Αμπντεσλάμ θα πάει για τρίτη φορά στην Νανσί (Τάκη Λεμονή εσύ;) για να κλείσει την καριέρα του, αλλά δε θα αγωνιστεί σε κανένα ματς και θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Αμπντεσλάμ Ουαντού, μπορεί να ήρθες για λίγο από τα μέρη μας αλλά άφησες κι εσύ ανεξίτηλο το σημάδι σου.
