Έχω δει τα επεισόδιά τους εκατοντάδες φορές στα σαββατοκυριακάτικα μεσημέρια του ΣΤΑΡ. Η μυθική σειρά των 90’ς άφησε εποχή και θα βλέπεται και το 3010 λογικά και δικαιολογημένα αλλά ποτέ προσωπικά δεν θα την έβαζα ποτέ στις αγαπημένες μου. Αυτό που θα υπερασπιστώ φανατικά ωστόσο είναι ότι ο Ross είναι ο καλύτερος, πιο αστείος και ενδιαφέρον χαρακτήρας της σειράς μετά από χρόνια και ο μόνος πλέον μου θα με κάνει να γελάσω, άντε λίγο και ο Chandler με τον αυτοσαρκασμό του.
Αλλά μόνο Ross.
Ο αυτιστικός και τρις χωρισμένος (Divorce Force) παρανοϊκός καθηγητής Παλαιοντολογίας δεν διδάσκει μόνο για δεινόσαυρους αλλά και για έναν τρόπο ζωής. Ακόμη και σε σειρά του Hollywood, παρά την (φαινομενικά μεγάλη) καρδιά του και την αγάπη για τους φίλους του, μοιάζει απίστευτο πως αυτό το άτομο διδάσκει σε πανεπιστήμιο και είναι τουλάχιστον υποφερτό στην παρέα και σε γυναίκες όλες τις σεζόν που τον ερωτεύονται και φαντάζονται μια ζωή μαζί του. Από τις πιο σκοτεινές θεωρίες της σειράς είναι ότι μετά από την όγδοη σεζόν ο Ross χάνει τελείως την κηδεμονία του γιου του και γι’αυτό δεν ξαναεμφανίζεται ξανά. Ως ο μορφωμένος της παρέας με τον Chandler, έχει και τα περισσότερα θέματα που τον κάνουν όλο και πιο ανυπόφορο αλλά και τόσο αστείο ταυτόχρονα.
Θεωρώ πλέον τον David Swimmer όχι απαραίτητα τον πιο ταλαντούχο στην σειρά (μπορεί και να είναι) αλλά ως αυτόν που έδωσε έναν ξεχωριστό ρόλο με διαφορετική προσέγγιση από τους υπόλοιπους, με ένα παίξιμο αποκλειστικά δικό του που απογείωσε τον χαρακτήρα σταδιακά από έναν λυπημένο χωρισμένο μπαμπά σε έναν αυτιστικό και κοινωνικά επικίνδυνο άτομο που χρήζει ιατρικής βοήθειας.
Τι να πεις για το άτομο που ξεστόμισε το όνομα της πρώην του στον γάμο; Ποτέ δεν κατάλαβα το μίσος του κοινού προς την Emily. Ήταν 100 φορές καλύτερη και δεν άξιζε τον Ross ποτέ.
Τι να πεις για το άτομο που οργάνωσε την κηδεία του για να δει πόσοι θα τον τιμούσαν;
Τι να πεις γι’αυτό το άτομο που έκανε το χειρότερο μαύρισμα όλων των εποχών επειδή μετρούσε τα δευτερόλεπτα με τον δικό του καθυστερημένο τρόπο.
Ή νόμιζε επειδή θα ασπρίσει τα δόντια του θα είχε επιτυχία στο ραντεβού; Είναι συνηθισμένο όταν ο Ross όταν μπλέκει σε τέτοιες awkward καταστάσεις αλλά όταν βγαίνει και από πάνω και φρικάρει φωνάζοντας είναι αποθέωση. Είναι τρόπος ζωής ο Ross.
Το Unagi λογικά είναι η πιο εκνευριστική σκηνή του μετά από αυτή που πάει στην εταιρεία της Rachel όταν σκίζεται στην δουλειά να γιορτάσει την επέτειό τους φέρνοντας κρασί και φαγητό. Δείγμα νοσηρού ατόμου με μπόλικα κατάλοιπα εγκατάλειψης, μοναξιάς και αυτισμού.
Στην επαγγελματική του ζωή είναι υπέροχα απαράδεκτος ή απαράδεκτα υπέροχος. Προσπαθεί να μιμηθεί την βρετανική προφορά για παραπάνω κύρος, μιμείται τον ήχο του βελοσιράπτορα (προσκύνημα) και ρολάρει με skate στην αίθουσα. Τα φτιάχνει με μαθήτριές του και ουρλιάζει για το σάντουιτς που του έκλεψε το αφεντικό του.
Tα παρακάτω βίντεο στα οποία έχει αφαιρεθεί το ψυχαναγκαστικό γέλιο του κοινού δείχνουν δύο πράγματα: πόσο άρρωστος είναι ο Ross και πόσο καλύτερο θα ήταν ένα sitcom χωρίς γέλια προηχογραφημένα από το κοινό. Γι’αυτό αγαπάω άλλες σειρές όπως το Office και το It’s Always Sunny In Philadelphia.
Παίρνοντας το παραπάνω βίντεο πάμε σε μια άλλη διάσταση – οντότητα του Ross, τον Creeper Ross. Εδώ εισβάλει στο σπίτι της πρώην του για να πάρει ένα πουκάμισο και λέει όταν τον παίρνει χαμπάρι “not touching myself if that makes anyone less uncomfortable”. Ο Ross γίνεται σταδιακά όλο και πιο κωμικά αρρωστημένος σαν χαρακτήρας αλλά ρεαλιστικά θα ήταν υπό ψυχιατρική επίβλεψη τουλάχιστον.
Και περνάμε στο ultimate level Ross= Ross + Creepy Ross + εσωτερική φωνή Ross που είναι μια οντότητα από μόνη της και τον καθοδηγεί να κάνει Ross πράγματα έχοντας τις πιο νοσηρές σκέψεις.
Όπως το να νομίζει ότι του κάνει σινιάλο η Rachel και την επισκέπτεται με έναν σκοπό.
Όπως το να επιταχύνει το μαρτύριο της κολασμένης ζέστης στα πόδια του και να τον οδηγήσει στην δεύτερη καλύτερη σκηνή του.
Όπως το να επιταχύνει το μαρτύριο της κολασμένης ζέστης στα πόδια του και να τον οδηγήσει στην δεύτερη καλύτερη σκηνή του.
Μόνο Ross. Ο μόνος που θα έβλεπα ένα spin off γι’αυτόν.
